گسل یا گسله (به انگلیسی: Fault)‏ به شکستگی‌هایی اطلاق می‌شود که سنگ‌های دو طرف صفحهٔ شکستگی نسبت به یکدیگر حرکت کرده‌ باشند. این جابه‌جایی می‌تواند از چند میلی‌متر تا صدها متر باشد. انرژی آزادشده به هنگام حرکت سریع گسل‌های فعال، عامل وقوع اغلب زمین‌لرزه‌ها است.

گسل‌های بزرگ در پوسته زمین نتیجه حرکت برشی زمین هستند و زمین‌لرزه‌ها نیز نتیجه نیروی رهاشده در حین لغزش سریع لبه‌های یک گسل به هم است. بزرگ‌ترین نمونه‌های گسل، مرزهای میان ورقه‌های زمین‌ساختی کره زمین است. از آنجا که یک گسل معمولاً از یک شیار مستقیم و مرتب تشکیل نشده و ناحیه‌ای از تغییر شکل‌های پیچیده زمین را در بر می‌گیرد معمولاً بجای گسل از «منطقه گسلی» صحبت می‌کنند.بزرگ‌ترین گسل ایران گسل زاگرس می‌باشد

انواع گسل و توضیحاتی در مورد آنها را در ادامه مطلب مشاهده نمایید

افزايش نياز جوامع بشري به امنيت غذايي، رشد روزافزون جمعيت جهان، توسعه علم و فناوري‌هاي نوين( توليد ارقام پرمحصول، كودها و سموم شيميايي، ماشين‌آلات كشاورزي، بيوتكنولوژي و ...) منجر به ايجاد تحول عظيمي در عرضه كشاورزي و ارتقاي آن شده است. اما بموازات آن مشكلات جديدي در عرصه اكوسيستم‌ها مثل آلودگي آب‌ها، خاك و بهم‌خوردن تعادل بيولوژيك بوجود آمده است. مجموعه اين عوامل سبب گرديده است تا حفظ محيط زيست و امنيت و بهداشت غذايي به مهمترين چالش‌هاي بشر در عصر حاصر تبديل شود. براي حل اين معضل يكي از كارآمدترين راهبرد‌ها، كشاورزي ارگانيك است(فمي و همكاران، 1387). اما سوالي كه مطرح مي‌شود اين است كه كشاورزي ارگانيك چطور عمل مي‌كند:

هارف و همكاران[2][2](2007) در جواب اين سوال معتقدند؛‌ با صنعتي شدن كشاورزي، كشاورزان و مصرف‌كنندگان بطور وسيعي از هم جدا شدند. كشاورزي ارگانيك اين ارتباط را دوباره از طريق بازاريابي محصولات سنتي كه افت پيدا كرده بود و اجازه كشاورزي توجيح‌پذير با نهاده‌هاي شيميايي كمتر و ايجاد نظام غذايي با كيفيت، را بازسازي مي‌كند. قدرت‌ها محلي مي‌توانند شرايطي را براي توسعه بازرهاي محلي بوسيله موارد زير ايجاد كنند؛

- سازماندهي بازارهاي كشاورزي روزانه يا هفتگي در شهرها

- مهيا كردن غذاهاي ارگانيك محلي در فروشگاه‌هاي اماكن عمومي از جمله مدارس،‌ كافه ترياها و آشپزخانه بيمارستان‌ها

- ارتقا اگرواكوتوريسم و

- آموزش جوانان در زمينه وابستگي عادات غذايي، كشاورزي و اكولوژي

كشاورزي ارگانيك يا كشاورزي زيستي، به معني استفاده از اطلاعات سنتي و علمي براي كاهش استفاده از سموم و مواد شيميايي در توليد محصولات كشاورزي و در راستاي تعامل سازگار فعاليت‌هاي انساني با چرخه طبيعيت و استفاده متعادل و منطقي از آن مي‌باشد كه اين امر به ايجاد تعادل پايدار در منابع آب و خاك منجر خواهد شد(Lampkin, 2002). كيلچر[3][3](2007) نظام توليدي را ارگانيك مي‌داند كه تركيبي از تكنولوژي‌هاي با نهاده خارجي كم،‌ حفظ محيط زيست و بهره‌وري مي‌باشد درحاليكه مصرف منابع را كاهش داده و سهم اساسي  در توسعه پايدار اكولوژيكي و اجتماعي-اقتصادي دارد. در كل مي‌توان گفت كشاورزي ارگانيك تعاريف گسترده‌اي دارد اما يك ويژگي مشترك اين تعاريف، اين است كه از روش‌هاي توليد طبيعي محلي استفاده مي‌شود بنابراين مبتني بر پايداري محلي است(Kim, 2006) اما يكي از ويژگي‌هاي توليد ارگانيك كه آن را از بسياري گزيدارهاي ديگر جنبش‌هاي كشاورزي جدا مي‌كند،‌ اين است كه تاريخچه دستورالعملي دارد(